“आभा, कम टू माय सेट इमीजीएटली” हा मेसेज वाचताच आभा ऑफिसमधून कृष्णनला सांगून बाहेर पडली. बन्नीला - गौरवच्या सेक्रेटरीला फोन करून त्याचं शूटिंग नक्की कुठं चालू आहे ते विचारलं आणि ती सेटवर पोचली. कसल्यातरी गाण्याचं शूटिंग चालू होतं. गौरवचा शॉट ओके होइपर्यंत ती कोपर्‍यात एका खुर्चीवर बसून राहिली. इतर कुठल्याही चित्रीकरणाला गौरव “ड्युटी” म्हणून कामावर गेल्यासारखा काम करायचा, पण गाण्याचं शूटींग हे मात्र त्याच्या मनापासून आवडीचं काम. कोरीओग्राफरला काहीबाही सूचना देत, एक एक स्टेप त्याच्या समाधानाला येईपर्यंत रीटेक्स घेत गौरवचं काम चालायचं.
गौरव पडद्यावर जितका आकर्षक दिसायचा, तितकाच किंबहुना त्याहून काकणभर अधिकच देखणा प्रत्यक्षात दिसायचा. फिल्मी सेलीब्रीटी म्हणजे नुसता दिखाऊपणा हे आभाला या फिल्डमधेय तीन वर्षं काम करून समजलंच होतं. पण गौरवच्या बाबतीत त्या दिखाऊपणामागे एक वेगळीच किनार होती. एजन्सीमधले इतर क्लायंट्स जेव्हानुसता पैसापैसा करताना दिसायचे तेव्हा गौरव खन्ना मात्र त्याच्याच विश्वांत मग्न असायचा. अर्थात त्याला तसंही पैशांची चिंता करायचं काहीच कारण नव्हतं. पुढ्यात आलेलं काम सीन्सीअरपणं करून झालं की गौरव स्वत:चा सेलीब्रीटी असल्याचा दिखावा उतरवून ठेवायचा, आणि ते त्याला सहजपणे जमायचं. इतक्या दिवसांत आभानं त्याला कधीच स्टार असल्याचा मोठेपणा मिरवताना पाहिलं नव्हतं. अधेमध्ये कधीतरी फायनान्शिअल न्युजपेपर्समध्ये गौरवची ब्रॅन्ड व्हॅल्यु वगैरेंचे आकडे छापलेले असायचे, ते आकडे बघून आभाला हसू यायचं. गौरवची पैशामधली खरी ब्रॅन्ड व्हॅल्यु नक्की किती आहे हे फार थोड्या जणांना माहित होतं, पण पैशाव्यतिरीक्त एक व्यक्ती म्हणून त्याची व्हॅल्यु त्याहून फार थोड्या जणांना माहित होती...
शूटींगमध्ये ब्रेक अनाऊन्स केला. आभानं बन्नीकडून निरोप पाठवून ती सेटवर आल्याचं कळवलं. आज एकंदरीतच गौरवचा मूड थोडा डाऊन वाटत होता. बन्नीनं दहा मिनिटांनी गौरव मेकपरूममध्ये तिची वाट बघत असल्याचं सांगितलं.
“हॅलो सर. काही अर्जण्ट काम होतं?”
“माझा उद्याचा सीजे ऍवॉर्ड्समधला परफॉर्मन्स कॅन्सल करायचा आहे. आय ऍम नॉट डूइंग इट” उजव्या डोळ्यांमधली लेन्स काढत तो म्हणाला.
“गौरव, आपण ऑलरेडी ऍडव्हान्स घेतलाय, आता परफॉर्मन्स कॅन्सल केला तर.... आय विल लूक इन्टू द कॉन्ट्राक्ट पण फाईन भरावी लागेल.... इट्स जस्ट टेन मिनिट्स परफॉर्मन्स. तुम्हाला ईव्हेंटला पूर्ण वेळ थांबायची गरज नाही. काही अडचण असेल तर मी वेळ बदलून घेऊ शकते. यु कॅन परफ़ॉर्म एनी टाईम..वाटलं तर आपण प्रीरीकॉर्ड करून घेऊ. कधीही!!!”
गौरवनं लेन्स स्वच्छ केली आणि परत डोळ्यांत घातली. “आभा, हे सगळं मला माहित नाहिये का? फाईन आपण भरू. ऍडव्हान्स लगेच रीटर्न करू. आय डोन्ट केअर...”
“ओके सर, पण एक सजेस्ट करू का? असं कबूल करून मग आयत्यावेळी नकार देणं इज नॉट अ गूड थिंग. त्यांचा मेन टीआरपी तुमच्या पराफॉर्मन्सवर आहे. आय मीन... प्लीज तुम्ही परत एकदा विचार करा. दहाच मिनिटांचा प्रश्न आहे. डान्स रेडी आहे, इट्स जस्ट...इतक्या कमी वेळेत त्यांना दुसरा स्टार मिळणार नाही.”
“मी उद्या मुंबईमध्ये नसेन. मी आज रात्रीपासून गायब होतोय. कुठं जाणार आणि कशासाठी हे मी कुणालाच सांगत नाहिये.. त्यामुळे मी उद्या परफॉर्म करण्याचा प्रश्नच उद्भवत नाही. केवळ माझ्या गायब होण्यामुळे तुला उद्या धावपळ करावी लागेल, विनाकारण त्रास होइल, सगळ्यांना स्पष्टीकरण देत बसावं लागेल म्हणून तुला आत्ता सांगतोय” त्याचा आवाज अतिशय गंभीर होता.
“सर, इज दिस अगेन अबाऊट सम रोमॅन्टीक गेटअवे? तुम्ही इतकं अनप्रोफेशनली वागू शकत नाही. मागे पण मी तुम्हाला बोलले होते. आपण त्यांना लेखी कमिटमेंट दिली आहे, तुमच्या त्या डान्सवर त्यांचे करोडो रुपये अडकून आहेत. तुम्ही केवळ तुमच्या व्हिमवर असे निर्णय घेऊ शकत नाही. पैशांचं जाऊ दे पण तुमचं नाव खराब होइल. या घडीला तुमची येत्या दोन तीन महिन्यामध्ये रीलीज असताना आपण तसा चान्स घेऊ शकत नाही. वी सर्टनली डोन्ट नीड एनी निगेटीव्ह पब्लिसीटी. तुम्हाला सुट्टी घ्यायचीच असेल तर ती व्यवस्थित प्लान करून घ्या, असं अचानक उठून तुम्ही कुठे जाऊ शकत नाही.” मग अचानक तिला आठवलं “ओह, उद्या सायमापण तुमच्यासोबत येईल का? उद्या तिचाही परफॉर्मन्स त्याच सेरेमनीमध्ये होणार आहे. तोही कॅन्सल? दिस विल बी अ नाईटमेअर” ती बडबडत सुटली.
या वाक्यावर मात्र गौरव कडवट हसला. “आभा, सायमासोबत माझा ब्रेकप चार महिन्यांपूर्वी झालाय. केवळ तुझ्या एजन्सीच्या सांगण्यावरून आमचे एकत्र ब्रॅन्ड प्रमोशन्स चालू आहेत. अदरवाईझ, मी तिचं तोंडही बघत नाहीये.”
“पण मग उद्याचा इव्हेंट, तुम्ही असं अचानक कॅन्सल.. सॉरी, तुमच्या ब्रेकपबद्दल माहित नव्हतं” ती वरमून म्हणाली.
“आय नो.. बात करोडो रूपयांची आहे. प्रोफेशनलिझम इस ऍट स्टेक. स्क्रीनवरचं द मोस्ट रोमॅण्टिक कपल म्हणून लोकांनी आमच्यावर पाण्यासारखा पैसा खर्च केलाय. मी त्या पैशाला जागतोय, माझ्यामुळं कुणाचं नुकसान होऊ देणार नाही.. एनीवेज. मी कुठंच जात नाहीये. इथं सिटीमध्येच असेन, पण माझ्या घरी नाही. कुठंतरी लपून बसेन. तुला मीडीयानं विचारलंच तर माहित नाही म्हणून सांग. प्लीज. एवढीच एक रीक्वेस्ट आहे. उद्याचा अख्खा दिवस माझ्यासाठी फाए क्लेषकारक असणार आहे.”
“ओके. ऍज यु विश. एनीथिंग एल्स सर?” तिनं उठत विचारलं.
“नो! दॅट्स इट” ती दरवाज्याकडे जात होती तेव्हा तो अचानक म्हणाला. “उद्या माझे आईवडील डिव्होर्स फाईल करतायत. तीस वर्षांच्या मॅरीड लाईफनंतर आता ते एकमेकांसोबत राहू शकत नाहीत”
“आय ऍम सॉरी टू हीअर.” काहीतरी बोलायचं म्ह्णून ती म्हणाली.
“म्हणून मला चार पाच दिवस लोकांसमोर यायचं नाहीये. उद्या दुपारी अकरानंतर न्युज येईल. जो तो मला यासंदर्भात विचारेल म्हणून....”
“इट्स ओके, सर” ती म्हणाली. “मला हे माहित नव्हतं पण आता उद्याचेच काय तुम्ही म्हणाल तिथवर सगळे इव्हेंट्स, पब्लिक ऍपीअरन्सेस मी कॅन्सल करेन. तुमच्या पीआर टीमसोबत बोलून घेईन. वी विल स्टार्ट वर्किंग ऑन इट” इतक्या महत्त्वाच्या गोष्टीवरदेखील तिची तितकीच कोरडी प्रतिक्रिया पाहून त्याला गंमत वाटली.
“फार नुकसान होइल का गं?” सिगरेट पेटवत त्यानं विचारलं.
“त्याची चिंता तुम्ही कशाला करताय? झालेलं नुकसान भरून काढायची जबाबदारी माझी. पर्सनली तुम्हाला काय त्रास होत असेल तो तर मी इमॅजिनही...”
“व्हॉट त्रास? या डिव्होर्सच्या बातमीचा!!! मला गेले वर्षभर माहित आहे. त्याहीआधीपासून घरात भांडणं चालू आहेतच. इन फॅक्ट, इतके दिवस आम्ही एकत्र होतो त्याचं कारण तू आहेस हे वाक्य मी इतक्या वेळा ऐकलंय की बास. एकदा तर सांगितलंसुद्धा इतका मी जड झालो असेन तर उचला मला आणि बाल्कनीमधून फेकून द्या. म्हणजे मी मरायला मोकळा आणि तुम्ही तुमचं आयुष्य जगायला मोकळे. नऊ दहा वर्षांचा असेन मी. साले. लग्न कशाला करतात हे लोकं, निभवायचंच नसेल तर.” तो चिडून एकटाच बोलत असल्यासारखा म्हणाला. ती काही न सुचून नुसती ऐकत राहिली. इतक्या दिवसांत पहिल्यांदा गौरव स्वत:च्या खाजगी आयुष्याबद्दल असं काही बोलत होता. “एनीवेज, आता त्यांनी डीसीजन घेतलाय, लीगली डिव्होर्स घ्यायचा, सो लेट इट बी.”
आभा शांतपणे बसून ऐकत होती. “व्हॉट आर यु थिंकिंग?” गौरवने विचारलं.
“नाही, तुम्ही सांगत होता तेच ऐकत होते....”
“कमॉन, मनातल्या मनात या बातमीचा, स्कॅण्डलचा माझ्या ब्रॅन्ड इमेजवर किती फरक पडेल याचं कॅलक्युलेशन्स करत नव्हतीस?” त्यानं सरळ विचारलं.
“नाही, सर.”
“खोटं बोलू नकोस. खरं सांग!”
“सर, तो विचार मनात एकदा येऊन गेलाय. पण काही झालं तरी ही बातमी तुमच्या फायद्यामध्येच येईल. मला तुमचे आईवडील घटस्फोट का घेत आहेत ते माहित नाही. पण तुमची एकंदर ट्वीन्स आणि कॉलेजकिडसमध्ये असणारी लोकप्रियता या बातमीमुळे अजून वाढेल यात मला शंका नाही. यु आर मोर व्ह्लनरेबल. पण आता याक्षणी तो विचार करायची अथवा त्याबद्दल बोलायची गरज नाही. ऑब्व्हियसली या सर्वांमुळे तुम्ही खूप दुखावले आहात. तुम्ही स्वत:ला सावरा. एकदा सर्व सुरळीत झालं की मग आपण नंतरचा विचार करू....” ती किंचित थांबली आणि मग म्हणाली, “तुम्हाला अजून एक सांगू? थोडंसं आगाऊपणाचं वाटेल पण....” तिनं त्याच्याकडं पाहिलं. त्यानं हातातली सिगरेट ऍशट्रेमध्ये विझवत तिला पुढं बोलायचा इशारा केला.
“सर, नेक्स्ट टाईम, असं काही असेल तर मला सांगत जा. तुमच्या आणि सायमाच्या रिलेशनशिप स्टेटसबद्दल मला काहीच माहिती नव्हतं, आय थॉट यु आर स्टिल टूगेदर. जर मला आधीच सांगितलं असतं तर मी अगदीच गरज असेल तर तुम्हाला एका स्टेजवर आणेन. जिथं शक्य असेल तिथं अव्हॉइड करेन. पण जर मला माहितच नसेल तर... गूफ अप्स होत राहतील. माझ्याकडून कुठलीही तुमची वैयक्तिक गोष्ट मीडीया लिक होणार नाही याची मी तुम्हाला खात्री देते. तुमच्या पब्लिक लाईफपेक्षाही तुम्हाला पर्सनल स्पेस मिळणं फार गरजेचं आहे.. एक स्टार म्हणून नवे तर एक व्यक्ती म्हणून तर नक्कीच. तुम्ही जिथं अनकंफर्टेबल असाल तर नक्की सांगा. आफ़्टर ऑल आय वर्क फॉर यु. नॉट फॉर अदर कंपनीज.”
“थॅंक्स. मी यापुढं हे कायम लक्षात ठेवेन” तो हसत म्हणाला.
ती परत उठली आणि दारापर्यंत गेली.
“आभा, जितक्या असोशीनं तू माझं पब्लिक लाईफ सांभाळतेस तितक्याच असोशीनं माझं प्रायव्हेट लाईफ सांभाळशील? माझी होशील? आय लव्ह यु आभा!!!”
ती दरवाज्याजवळ थबकली. “सर, काही म्हणालात?” तिनं मागे वळून विचारलं.
“नो, नथिंग!!” तो म्हणाला. ती रूमच्या बाहेर निघून गेल्यावर मात्र कितीतरीवेळ चरफडत राहिला. “व्हॉट्स रॉंग विथ यु गौरव? प्रायवेट लाईफ सांभाळशील? वर्स्ट प्रपोज लाईन एवर नशीब तिनं ऐकलं नाही” तो स्वत:लाच शिव्या घालत राहिला.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
हर्षू अरमानला एकच गोष्ट सांगून सांगून थकली होती पण त्याला ते पटतच नव्हतं. “हर्षू, जर माझा गैरसमज झालाय तर तो नक्की कसा झालाय ते सांगशील? मी तुझ्यावर कसलाही दोषारोप करत नाही. पण मला त्या मुलानं फोन केला होता... त्याचा नक्की अर्थ काय आहे?”
“सिम्पल अर्थ आहे. तो माझ्यावर लाईन मारतो, पण मी तुझ्यासोबत असल्यानं... त्याला आपलं रिलेशनशिप तोडायचं आहे, इतक्कुसंही तुला कळत नाही का? तो फोनवर नक्की काय म्हणाला ते जरा सांगशील का?”
हर्षू त्याच्या खांद्यावर हात ठेवून त्याला समजावत असल्यासारखी म्हणाली. “हे बघ, आजवर तुझ्याशी कधीही काहीही खोटं बोललेली नाही”
हर्षूच्या या वाक्याबरोबर कुठूनतरी खिदळत हसल्याचा आवाज आला. अरमान आणि हर्षूनं त्या आवाजाकडे वळून पाहिलं. गार्डनमधे सगळ्यांत मोठं जे आंब्याचं झाड होतं, त्याच्याजवळ आभा बसलेली होती.
“आभा,तू इथं कधी आलीस?” हर्षूनं चिडून विचारलं. “मी आणि अरमान इथं बोलत असताना चोरून ऐकायला आमच्या पाठून आलीस?”
सिगरेटची राख तिनं हलक्या हातानं झटकली. दुसर्‍या हातातलं पुस्तक ठेवलं आणि बसल्या जागेवरून ती सावकाश उठली. “हर्ष, मी सकाळी साडेदहा वाजल्यापासून इथंच बसलीये. पुस्तक वाचत. रोज या वेळेला इथंच असते. तुमचं बोलणं ऐकायला वगैरे अजिबात आले नव्हते.. इतक्या दुपारी इथं आलात, मी इथं बसलेली तुम्हाला दिसले नाही इज नॉट माय मिस्टेक. म्हटलं चला, लवबर्ड्स आलेत म्हणजे काहीतरी लाईव्ह पॉर्न बघायला मिळेल.... तर कसलं काय.. तुमची भांडणंच चालू झाली. जान दो, थोडावेळ भांडतील आणि निघून जातील.. पण सालं तुमचं एकच एक रट चालूच!! ऐकून ऐकून मला कंटाळा आला, साला तुम्हाला गेला तासभर भांडून आला नाय.. तुझा गैरसमज झाला, तू मला खरं सांग, तुझा गैरसमज झाला, तू मला खरं सांग. इतक्यांदा बोलाय ऐवजी सरळ कॉपी पेस्ट इतकंच का म्हणत बसत नाही?”
“आभा, हा आमचा पर्सनल मामला आहे..” अरमान पहिल्यांदाच काहीतरी म्हणाला. “प्लीज इथून जा”
“का? तुझ्या मारवाडी बापानं बंगल्यासोबत हे गार्डन पण विकत घेतलंय? मी आधीपासून इथं आलेय, तसंही दिवसभर मी इथंच असते. खोटं वाटलं तर सोसायटीत कुणालाही विचार. आजकाल आभा इथं चरस पित असते म्हणून बायका त्यांची पोरं खेळायला गार्डनमध्ये पाठवत नाहीत... इथं वहीवाटीचा हक्क माझा आहे. कॉलेजमधून सुट्टीसाठी दहापंधरा दिवस येऊन इथं अधिकार गाजवायचे नाहीत..” आभा दोघांच्या अगदी समोर येऊन उभी राहत म्हणाली. “आणि मामला जर इतकाच पर्सनल असेल तर आपापल्या बेडरूममध्ये राहून सोडवायचा, असा सार्वजनिक बागेमधे येऊन नाही”
“चल रे अरमान, आपण माझ्या घरी जाऊन बोलूया, इथं ही बया काय बोलेल आणि काय वागेल त्याचा काही भरवसा नाही” हर्षू हलकेच अरमानच्या कानात पुटपुटली. “शी इज रीअली ऍडिक्ट”
“ओ हर्षदाताई इंजीनीअर!” आभाचा खणखणीत आवाज आला, “इतके पण वाईट दिवस आले नाहीत. अजूनतरी “व्यसनी” या लेबलपर्यंत पोचलेले नाही. अर्थात तुझी अशीच कृपा राहिली तर पोचेनसुद्धा. बट आय ऍम जस्ट ऑकेजनल युजर. तसंही माझ्या भानगडीत पडण्याआधी स्वत:च्या भानगडी निस्तरा की. काय गंमत करून ठेवलीत? त्या प्रसाद वेलणकर पोरानं अरमानला फोन केला? कशासाठी? इट्स व्हेरी इंटरेस्टिंग!”अरमान आभाकडे मघापासून बघत होता. दोन वर्षांपूर्वी त्याला “माझी अजिबात काळजी करू नको” म्हणून डोळ्यांत पाणी आणणारी आभा ही नव्हतीच. खोचक कडवट बोलणारी, हर्षूकडे अतितिरस्कारानं बघणारी ही आभा.
“आभा, मी परत एकदा सांगते,हा आमचा पर्सनल मामला आहे, त्यात तू मध्ये पडायची गरज नाही!” हर्षू थडाथडा म्हणाली.
“रीअली?” हार्षूच्या चिडक्या आवाजाला तितक्याच शांतपणे उत्तर देत आभा म्हणाली. “तू इतके दिवस माझ्या पर्सनल मामल्यामध्ये टांग घालून ठेवलीस ती आधी काढ ना.... माझ्याविरूद्ध अख्ख्या सोसायटीभर तू आणि तुझी आई जे बडबडत असता..”
“आभा, प्लीज!” अरमान मध्येच म्हणाला. “खरंच बास कर. आय रीक्वेस्ट यु, प्लीज. तुला जे काही म्हणाबोलायचं आहे ते मला किंवा हर्षूला, आईवडलांना यात आणायची गरज नाही!”
“ओके, सॉरी.” ती म्हणाली, पण तरी तिची गुर्मी मात्र तीच राहिली. “मला वाटलं होतं आजच्या दिवसाभरामधली ब्रेकिंग न्युज म्हणजे गौरव खन्नाच्या आईवडलांचा डिव्होर्स असेल, पण त्याहून ब्रेकिंग न्युज इथं चालू आहे. सीरीयसली हर्षू!!!! अरमानसारखा बॉयफ्रेण्ड असताना अजून एक भानगड?? प्रसाद वेलणकरच आहे ना त्याचं नाव. तुझ्याच क्लासमध्ये आहे ना? अरमानला त्याच्याबद्दल तू काहीच सांगितलं नाहीस? ये तो साला गंगा जमना सरस्वती हो गया”
“अरमान, तिचं काहीच ऐकू नकोस. चक्क खोटं बोलतेय. तिला प्रसादबद्दल कसं समजलं मला माहित नाही... पण माझ्यावर इतका तरी विश्वास ठेव.. आभा तुला सर्व खोटं सांगतेय. तिला काहीही माहित नाही, मनाला वाट्टेल ते बडबडतेय” हर्षू अरमानला विनवत म्हणाली.
आभा परत एकदा मोठ्यानं हसली. हर्षूचा संतापानं होणारा त्रागा बघून तिला अजूनच गंमत वाटली. “मला फक्त एवढंच सांगायचंय़, अरमान, हर्षू खरं बोलतेय. तिचं त्या प्रसादबरोबर कसलंही अफेअर नाही. त्या कसल्या तुमच्या इंजीनीररिंगच्या चित्रांमध्ये तो हिला मदत करतोय, बाकी काहीही भानगड नाहीये” तिचं हे वाक्य ऐकून हर्षू गडबडली. इतकं बोलून आभा मागे वळाली. दोन पावलं चालत गार्डच्या गेटकडे निघालीच होती, तितक्यात झटक्याने ती मागे वळाली आणि मघासच्या कुजकट आवाजात हर्षूला म्हणाली, “बट ऑफकोर्स, मी सर्व खोटं सांगतेय, मला काहीही माहित नाही, मनाला वाट्टॆ ते बडबडतेय, असं आताच हर्षू म्हणाली. आता दोन मुली आहेत. दोघी तुला काहीतरी सांगताहेत. एक खरं बोलतेय, आणि एक खोटं. कोण खरं आणि कोण खोटं याचा निर्णय तुला घेणं फारसं अवघड नसावं”
“आभा, काय चालवलं आहेस?” अरमान अचानक तिचा हात पकडून म्हणाला. “काय बोलतेस तुला तरी समजतंय?” आभानं त्याचा हात झिडकारला. “अरमान, आय नो इट व्हेरी वेल, की प्रसाद नावाच्या अत्यंत हुशार आणि सीन्सीअर मुलाला हर्षू खुळावतेय. अफ़ेअर वगैरे काही नाही, पण ऍट द सेम टाईम हर्षूनं त्या मुलाला तुझ्याबद्दल म्हणजे आधीच बॉयफ्रेण्ड असल्याबद्दल काही सांगितलेलं नाही..”
“हे सर्व तुला कसं माहित?” हर्षूनं विचारलं.
“तुझ्या वर्गामध्ये एक मुलगी आहे, अश्विनी सुर्वे, तिचा मोठा भाऊ आशय सुर्वे आमच्या ग्रूपमध्ये आहे. आमचा ग्रूप म्हणजे आम्ही जे तथाकथित वाया गेलेली कार्टी वगैरे आहोत ते सगळे. पण या अश्विनी सुर्वी कडून मला हर्षदाच्या वर्गामध्ये नक्की काय चालू असतं ते पुरेपूर माहिती मिळते. सो प्रसाद वेलणकर हर्षूवर लाईन मारतो, हर्षू त्याचा गैरसमज होइल इथवर त्याला लाईन देते, आणि स्व्त:चा सगळा होमवर्क त्याच्याकडून फिनिश करवून घेते, आय मीन, दिस इज क्लासिक, एकेकाळी “तू माझ्झ्ही बेस्ट फ्रेण्ड ना गं आभू” म्हणत माझ्याकडूनही तेच करवून घ्यायची. त्यामुळे त्या वेलणकरला माझ्याकडून पूर्ण सहानुभूती आहे”
“हे तू का सांगतेस?” हर्षूनं विचारलं. “माझ्यात आणि अरमानमध्ये तुला भांडणं लावायची आहेत?”
“सॉरी, पण मी इथं येण्याआधीपासूनच तुमची भांड्णं चालू आहेत... आणि आता मी जे सांगतेय”
“बस्स!!” अरमान अचानक ओरडला. “बस्स्स झालंय आभा. हर्षूच्या आणि माझ्यामध्ये जे काही आहे ते आम्ही बघून घेऊ. पण तू? का अशी वागतेस? किती वेळा समजावू.... आरश्यात पाहिलंस कधी? ओळखतेस तरी स्वत:ला? हाऊ यु हॅव्ह चेंज्ड”
“अरमान, मी तुला मघासपासून सांगतेय की..” हर्षूनं मध्येच बोलायचा प्रयत्न केला. अरमाननं आभाशी इतक्या सलगीनं समजावत बोलणं तिला अजिबात आवडलेलं नव्हतं.
“मला आता या क्षणाला दोघींकडून काहीही समजावून घ्यायचंच नाहीये.” अरमान संतापून ओरडला. “हर्षू, मला नक्की काय चालू आहे ते स्पष्ट सांग, आय ऍम रेडी फ़ॉर ब्रेकप. तसंही या रिलेशनशिपमध्ये इतके प्रॉब्लेम्स आणि इगो इशूज आहेत की मी आता फेडप झालोय. सो टेल मी क्लीअरली, आणि आभा, कुणाच्याही पर्सनल गोष्टींमध्ये लक्ष घालू नकोस. माझा फुकटचा सल्ला, आधी स्वत:चं आयुष्य किती मेस्डअप आहे ते बघ” इतकं बोलून अरमान ताडताड तिथून निघून गेला. हर्षू पाठीमागून अरमान अरमान ओरडत राहिली, खरं तर तिला अरमानच्या मागोमाग धावत जायचं होतं, पण आभानं तिचा डावं मनगट घट्ट धरून ठेवलं होतं, एका हातानं ते सोडवायचा तिचा प्रयत्न चालू होता, “अरमान ऐक तरी प्लीज अरमान, मला बोलू देत” ती ओरडत राहिली. पण आभानं तिचा हात सोडला नाही.
अरमान त्याच्या बंगल्याच्या गेटमधून आत गेला, त्याबरोबर आभानं हर्षूचा हात सोडला. हर्षूनं खाच्च्करून आभाला एक कानाखाली मारली. “हरामखोर, काय गरज होती मध्ये बोलायची?” हर्षू जोरात किंचाळली.
“नशीब समज, मी अरमानला त्याच प्रसादसोबत तू तीन दिवस “फिरायला” म्हणून महाबळॆश्वरला गेली होतीस हे सांगितलं नाही... सांगू? आं? सांगू काय?” आभाचा आवाज अजूनही तितकाच शांत होता.
“आय जस्ट न्यु इट,” हर्षू परत ओरडली. “तू अजून अरमानला...”
“येस्स, आय स्टिल लव्ह हिम. मी ही गोष्ट तुला नववीमध्ये असताना सांगितली होती. किती वर्षं झालीत? तरी आय स्टिल लव्ह हिम..”
“ओह, म्ह्णून तू आमच्या दोघांचा ब्रेकप होण्यासाठी इतकं सर्व करतेस?”
“हर्षू, मला जर तुझं आणि अरमानचं रिलेशनशिप तोडायचंच असेल तर त्यासाठी मला पाच मिनीटंही लागणार नाहीत. पण मला तसलं काहीही करायचं नाहीये. तुझ्याइतकी खालच्या लेव्हलला मी उतरू शकत नाही. पण एक लक्षात ठेव, ज्याक्षणी अरमानचं आणि तुझं नातं संपेल त्यानंतर नाही अरमानला माझ्यापाठी लावला तर नावाची आभा नाही. त्या दिवशी तुला येऊन स्वत:हून सांगेन, इट्स ऑफिशीअल, अरमान माझा झाला. तो दिवस यायला नको हवा असेल तर हे आता सगळे नखरे चालू आहेत ते बंद कर. अरमान हातून निघाला तर परत मिळणार नाही.”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
दरवाज्यावरची बेल ती संतापून वाजवत राहिली. जवळ जवळ पाच मिनिटांनी दरवाजा उघडला. आधी तिला वाटलं बन्नी किंवा अजून एखादा नोकर दार उघडेल. पण समोर चक्क गौरव उभा होता.
“आभा, इथं कशी काय?” त्यानं आश्च्चर्यानं विचारलं. “हा पत्ता कुणी दिला?”
“तुमच्या वडलांनी. गेले चार दिवस मी रोज तुमच्या घरी जातेय. फक्त एकदा तुम्हाला भेटायचं होतं, पण वारंवार मला फक्त इतकंच उत्तर मिळतंय की तुम्ही मला भेटणार नाही. शेवटी काल माझ्यावर दया दाखवून आशिषसरांनी मला तुमच्या या फ्लॅटबद्दल सांगितलं, मी फोन केला तर तुम्ही माझा फोन घेतासुद्धा नाहीये. का?”
“आत ये,” तो दरवाज्यामधून बाजूला सरकत म्हणाला, “या बिल्डिंगमध्ये मी राहतोय हे कुणाला माहित नाही. ही माझी लपून बसायची जागा आहे.”
आभा आतमध्ये आली. हा फ़्लॅट एका सुपरस्टारचा आहे, असं कुणाला सांगूनही खरं वाटलं नसतं इतका साधा होता. प्लास्टिकच्या दोन तीन खुर्च्या, आणि एक साधं लाकडी टेबल इतकंच फर्निचर. नाही म्हणायला भिंतीवर एक मोठा टीव्ही लावलेला होता.
आभानं आत आल्यावर हातातलं प्रिंट आऊटचं बाड गौरवच्या हातात दिलं. “हे काय??” त्यानं विचारलं.
“माझी गेल्या अडीच वर्षांची मेहनत. सर, प्लीज एकदा हे सर्व वचून बघा.तुम्ही अडीच वर्षापूर्वी केवळ एक हिट फिल्म्स देणारे अभिनेते होता, तुम्हाला मार्केटमध्ये ब्रॅण्ड मिडास मी बनवलंय. निव्वळ मी एकटीनं, तुमची प्रत्येक छोट्यातली छोटी इच्छा पूर्ण करत, तुमचे सगळे उलट सुलट नखरे सहन करत, रात्रंदिवस एक करत मी काम केलंय... प्लीज हे सगळे रिपोर्ट एकदा वाचून बघा आणि मग मला सांगा...
त्यानं हातातले ते प्रिंट आऊट टेबलवर ठेवले. “आभा, तू माझ्यासाठी किती काय केलंस त्याच्यासाठी मला या असल्या कागदांची गरज नाही... आय नो इट वेरी वेल...”
“मग का?” पहिल्यांदा आभा संतापानं बोलली. “का? तुम्ही असं मेल पाठ्वलंय? माझ्या एजन्सीला तुम्ही कळवलंय की तुम्ही आमच्यासोबत काम करणं थांबवता, बीकॉज यु हॅड सम पर्सनल इशुज विथ मी. मी असं नक्की काय केलंय ते तरी मला कळू देत... गेले आठ दिवस तुम्हाला फोन करतेय. बन्नीला फोन करतेय. तुमच्या घरी जातेय.... गौरव, इतक्या फिल्मी दिखाऊ लोकांमध्ये मला कायम असं वाटलं की तुम्ही फार सच्चे आहात. पण तुम्हीही तसेच... खोटारडे!” बोलताना अचानक तिच्या डोळ्यांतून पाणी आलं “डू यु रीअलाईज... मला एजन्सीनं शो कॉज नोटीस दिली आहे. सगळ्यांत महत्त्वाचा क्लायंट सोडून का गेला... आणि मला कारणं माहितच नाहीत. आय डोण्ट नो... तुम्ही असं का केलंत? जर माझ्या कामाबद्दल तुम्ही समाधानी नव्हता, तर एजन्सीनं अधिक अनुभवी कुणीतरी तुम्हाला दिलं असतं... पण हे असं करून...” ती रडायला लागली.
त्यानं दोन पावलं पुढं येऊन तिचे डोळे पुसले. तिला हाताशी धरून एका खुर्चीवर बसवलं. “आय ऍम सॉरी आभा, आय ऍम रीअली सॉरी. त्या दिवशी मी तुझ्या एजन्सीला मेल पाठवून कॉन्ट्रॅक्ट रद्द करायला सांगितलं हे खरं आहे. पण माझ्या त्या वाक्यामुळं असा अर्थ घेतला जाईल हे लक्षात आलं नाही. सॉरी. मी उद्या कृष्णनला फोन करेन आणि यात तुझी काहीच चूक नाही हे सांगेन”
“पण मुळात तुम्ही असं केलंतच का? माझ्या कामामध्ये तुम्हाला काय चूक वाटलं? काय चुकलं?” तिनं विचारलं.
तो स्वत:शीच हसला. “सॉरी म्हटलं ना, तुझ्या कामाचा इश्यु कधीच नव्हता, माझा काहीतरी पर्सनल... एनीवेज, लेट्स नॉट टॉक अबाऊट इट.”
“काय झालंय ते तरी मला कळेल? तुम्ही गेले पंधरा दिवस गायब आहात. कुठे आहात कुणालाच माहित नाही. बन्नी तर माझ्याशी नीट बोलतच नाही. तुमचे सगळे इव्हेंट्स आणि शोज कॅन्सल इतकंच समजतंय... तुम्ही इतके का बदललाय? खूप दमल्यासारखे दिसताय. काही मोठा इशु आहे का?” तिनं काळजीनं विचारलं.
तो काहीच बोलला नाही. तिनं टेबलावर ठेवलेले कागद उचलले. “मला माहित आहे, तुमच्य पर्सनल लाईफबद्दल विचारायचा काहीच संबंध नाही.. तरीही...”
“प्लीज विचार!” तिच्यासमोरच्या खुर्चीवर बसत तो म्हणाला. “प्लीज, आभा! एकदा... केवळ एकदा विचार. माझ्या पर्सनल लाईफबद्दल. सुपरस्टार गौरव खन्नाच्या ईव्हेंट्सबद्द्दल आणि शोज आणि जाहिरातींबद्दल नाही.. तर या हाडामांसाच्या गौरव खन्नाच्या आयुष्याबद्दल विचार. मला फक्त एकदाच विचार की मी इथं येऊन का राहतोय. ऍक्युट डिप्रेशनची शक्यता असतानासुद्धा मी इथं राहतोय. माझे आईवडील कधी नव्हे ते माझी चिंता करतायत. माझा कुठल्याही क्षणी नर्वस ब्रेकडाऊन होइल हे असं सगळं का झालं ते विचार..” बोलता बोलता त्यानं तिचा हात धरला. “गेल्या आठ दिवसांमध्ये आत्महत्येचा मी किती वेळा विचार केलाय ते विचार”
“गौरव, हे तुम्ही असं का बोलताय? एवढं डिप्रेस होण्यासारखं काय घड्लंय?”
“लव्ह! प्रेम! इश्क” तो सावकाश म्हणाला. “आम्ही पिक्चरवाल्यांनी या शब्दांचा बाजार मांडलाय. पैशाला पासरीसारखे हे शब्द इकडून तिकडे वापरत असतो. पण प्रत्यक्षात... आभा, आय लव्ह यु.”
“काय?” आभा अचानक उठून उभी राहिली. “हे तुम्ही काय बोलताय. तुम्हाला तरी कळतंय?”
“कळत असतं तर इतक्या दिवसांत बोललो नस्तो का? वर्षभरापासून तुला सांगायचंय. नक्की कधी आवडायला लागलीस मलाही माहित नाही. पण हळूहळू मला माझी लाईफ पार्टनर म्हणून तूच दिसायला लागलीस. पण तुला सांगायची हिंमत मात्र कधीह्च आली नाही.... आणि मी काही सांगायआधीच तू....”
“गौरव, आय ऍम मॅरीड!”
“माहित आहे. तू लग्न केलंस, मी तुझ्या दृष्टीनं कायम एक प्रोफेशनल कमिटमेंट इतकाच होतो. माझ्या स्वप्नांमध्ये केवळ तू आणि तूच असताना तुझ्या आयुष्यात मात्र गौरव खन्ना एक सेलीब्रीटी इतकंच नातं राहिलं.... आभा मी गेले पंधरा दिवस याच सत्याचा सामना करायचा प्रयत्न करतोय. आभा आता आपली राहिली नाही. यापुढेही कधी होणार नाही. तिनं तिच्या आयुष्याचा जोडीदार निवडला. अरेंज मॅरेज... ज्याला ती आयुष्यात एकदाही भेटली नव्हती अशी व्यक्ती... तो तिचा नवरा बनू शकतो. पण मी... गेली अडीच वर्षं तिच्यासोबत आहे. दिवस रात्र, महिने, वर्षं... पण तरी मी तिचा कुणीही नाही... नाही सहन होत आभा. हे मला आता सहन होत नाहिये”
ती किंचित घुटमळली. “सॉरी, गौरव...”
“आभा, जर आता याक्षणी मी मनात आणलं ना, तर काहीही करून तुला मिळवू शकेन. तसे विचार माझ्या मनात आलेच नाहीत असं नाही. चिक्कार पैसा आहे, पॉवर आहे, वशीला आहे. तुला आणि तुझ्या नवर्‍याला दूरच करायचं म्हटलं तर फारसं कठीण नाही” तिनं घाबरून त्याच्याकडं पाहिलं. “पण तो प्रत्येक रस्ता फक्त आभाला माझ्यापर्यंत घेऊन येतो, आभाला माझ्यापर्यंत पोचवत नाही, तिला “माझी” करत नाही. म्हणून मी तुझ्याबरोबर काम न करायचं ठरवलंय. म्हणून मी तुझी एजन्सीच सोडली. कसं शक्य तरी आहे? तू आजूबाजूलाच अस्ताना मी स्वत:ला समजावणं...”
“मी तुमच्यापासून दूर जायला हवी...”
“किंवा माझ्या खूप जवळ यायला हवीस..” तो किंचित पुढं येऊन म्हणाला. “आभा, इतक्या वर्षांत हिंमत झाली नाही... आज विचारतोय. माझ्यासोबत येशील? माझी होशील? जगातलं प्रत्येक सुख, प्रत्येक हौसमौज तुझ्या पायाशी आणून टाकेन. कधीही कसलीही कमी पडू देणार नाही.. आणि फक्त पैशाचं बोलत नाही. प्रत्येक क्षण तुझ्यावर इतकंच किंबहुना याहून जास्त प्रेम करत राहीन. आजवर मी कधीच हरलो नाहिये. अता या प्रेमात पण मला जिंकू दे. माझा हात धरून चल.”
“आलोक... माझा नवरा”
“ही कॅन अंडरस्टॅण्ड. ही हॅज टू. आपण दोघं एकमेकांसाठी बनलो आहोत. तू माझ्यासाठी बनली आहेस.. आलोकबरोबर तुझं लग्न हे केवळ घरचे म्हणाले म्हनून झालंय. आय नो, मी माहिती काढलीये. तुझं त्याच्यावर किंवा त्याचं तुझ्यावर प्रेम नाही. मी करतो तितकं तर नक्कीच नाही.. प्लीज आभा! एकदा हो म्हण. पुढची सर्व जबाबदारी माझी. तू फक्त हो म्हण!!!”
(क्रमश: )
गौरव पडद्यावर जितका आकर्षक दिसायचा, तितकाच किंबहुना त्याहून काकणभर अधिकच देखणा प्रत्यक्षात दिसायचा. फिल्मी सेलीब्रीटी म्हणजे नुसता दिखाऊपणा हे आभाला या फिल्डमधेय तीन वर्षं काम करून समजलंच होतं. पण गौरवच्या बाबतीत त्या दिखाऊपणामागे एक वेगळीच किनार होती. एजन्सीमधले इतर क्लायंट्स जेव्हानुसता पैसापैसा करताना दिसायचे तेव्हा गौरव खन्ना मात्र त्याच्याच विश्वांत मग्न असायचा. अर्थात त्याला तसंही पैशांची चिंता करायचं काहीच कारण नव्हतं. पुढ्यात आलेलं काम सीन्सीअरपणं करून झालं की गौरव स्वत:चा सेलीब्रीटी असल्याचा दिखावा उतरवून ठेवायचा, आणि ते त्याला सहजपणे जमायचं. इतक्या दिवसांत आभानं त्याला कधीच स्टार असल्याचा मोठेपणा मिरवताना पाहिलं नव्हतं. अधेमध्ये कधीतरी फायनान्शिअल न्युजपेपर्समध्ये गौरवची ब्रॅन्ड व्हॅल्यु वगैरेंचे आकडे छापलेले असायचे, ते आकडे बघून आभाला हसू यायचं. गौरवची पैशामधली खरी ब्रॅन्ड व्हॅल्यु नक्की किती आहे हे फार थोड्या जणांना माहित होतं, पण पैशाव्यतिरीक्त एक व्यक्ती म्हणून त्याची व्हॅल्यु त्याहून फार थोड्या जणांना माहित होती...
शूटींगमध्ये ब्रेक अनाऊन्स केला. आभानं बन्नीकडून निरोप पाठवून ती सेटवर आल्याचं कळवलं. आज एकंदरीतच गौरवचा मूड थोडा डाऊन वाटत होता. बन्नीनं दहा मिनिटांनी गौरव मेकपरूममध्ये तिची वाट बघत असल्याचं सांगितलं.
“हॅलो सर. काही अर्जण्ट काम होतं?”
“माझा उद्याचा सीजे ऍवॉर्ड्समधला परफॉर्मन्स कॅन्सल करायचा आहे. आय ऍम नॉट डूइंग इट” उजव्या डोळ्यांमधली लेन्स काढत तो म्हणाला.
“गौरव, आपण ऑलरेडी ऍडव्हान्स घेतलाय, आता परफॉर्मन्स कॅन्सल केला तर.... आय विल लूक इन्टू द कॉन्ट्राक्ट पण फाईन भरावी लागेल.... इट्स जस्ट टेन मिनिट्स परफॉर्मन्स. तुम्हाला ईव्हेंटला पूर्ण वेळ थांबायची गरज नाही. काही अडचण असेल तर मी वेळ बदलून घेऊ शकते. यु कॅन परफ़ॉर्म एनी टाईम..वाटलं तर आपण प्रीरीकॉर्ड करून घेऊ. कधीही!!!”
गौरवनं लेन्स स्वच्छ केली आणि परत डोळ्यांत घातली. “आभा, हे सगळं मला माहित नाहिये का? फाईन आपण भरू. ऍडव्हान्स लगेच रीटर्न करू. आय डोन्ट केअर...”
“ओके सर, पण एक सजेस्ट करू का? असं कबूल करून मग आयत्यावेळी नकार देणं इज नॉट अ गूड थिंग. त्यांचा मेन टीआरपी तुमच्या पराफॉर्मन्सवर आहे. आय मीन... प्लीज तुम्ही परत एकदा विचार करा. दहाच मिनिटांचा प्रश्न आहे. डान्स रेडी आहे, इट्स जस्ट...इतक्या कमी वेळेत त्यांना दुसरा स्टार मिळणार नाही.”
“मी उद्या मुंबईमध्ये नसेन. मी आज रात्रीपासून गायब होतोय. कुठं जाणार आणि कशासाठी हे मी कुणालाच सांगत नाहिये.. त्यामुळे मी उद्या परफॉर्म करण्याचा प्रश्नच उद्भवत नाही. केवळ माझ्या गायब होण्यामुळे तुला उद्या धावपळ करावी लागेल, विनाकारण त्रास होइल, सगळ्यांना स्पष्टीकरण देत बसावं लागेल म्हणून तुला आत्ता सांगतोय” त्याचा आवाज अतिशय गंभीर होता.
“सर, इज दिस अगेन अबाऊट सम रोमॅन्टीक गेटअवे? तुम्ही इतकं अनप्रोफेशनली वागू शकत नाही. मागे पण मी तुम्हाला बोलले होते. आपण त्यांना लेखी कमिटमेंट दिली आहे, तुमच्या त्या डान्सवर त्यांचे करोडो रुपये अडकून आहेत. तुम्ही केवळ तुमच्या व्हिमवर असे निर्णय घेऊ शकत नाही. पैशांचं जाऊ दे पण तुमचं नाव खराब होइल. या घडीला तुमची येत्या दोन तीन महिन्यामध्ये रीलीज असताना आपण तसा चान्स घेऊ शकत नाही. वी सर्टनली डोन्ट नीड एनी निगेटीव्ह पब्लिसीटी. तुम्हाला सुट्टी घ्यायचीच असेल तर ती व्यवस्थित प्लान करून घ्या, असं अचानक उठून तुम्ही कुठे जाऊ शकत नाही.” मग अचानक तिला आठवलं “ओह, उद्या सायमापण तुमच्यासोबत येईल का? उद्या तिचाही परफॉर्मन्स त्याच सेरेमनीमध्ये होणार आहे. तोही कॅन्सल? दिस विल बी अ नाईटमेअर” ती बडबडत सुटली.
या वाक्यावर मात्र गौरव कडवट हसला. “आभा, सायमासोबत माझा ब्रेकप चार महिन्यांपूर्वी झालाय. केवळ तुझ्या एजन्सीच्या सांगण्यावरून आमचे एकत्र ब्रॅन्ड प्रमोशन्स चालू आहेत. अदरवाईझ, मी तिचं तोंडही बघत नाहीये.”
“पण मग उद्याचा इव्हेंट, तुम्ही असं अचानक कॅन्सल.. सॉरी, तुमच्या ब्रेकपबद्दल माहित नव्हतं” ती वरमून म्हणाली.
“आय नो.. बात करोडो रूपयांची आहे. प्रोफेशनलिझम इस ऍट स्टेक. स्क्रीनवरचं द मोस्ट रोमॅण्टिक कपल म्हणून लोकांनी आमच्यावर पाण्यासारखा पैसा खर्च केलाय. मी त्या पैशाला जागतोय, माझ्यामुळं कुणाचं नुकसान होऊ देणार नाही.. एनीवेज. मी कुठंच जात नाहीये. इथं सिटीमध्येच असेन, पण माझ्या घरी नाही. कुठंतरी लपून बसेन. तुला मीडीयानं विचारलंच तर माहित नाही म्हणून सांग. प्लीज. एवढीच एक रीक्वेस्ट आहे. उद्याचा अख्खा दिवस माझ्यासाठी फाए क्लेषकारक असणार आहे.”
“ओके. ऍज यु विश. एनीथिंग एल्स सर?” तिनं उठत विचारलं.
“नो! दॅट्स इट” ती दरवाज्याकडे जात होती तेव्हा तो अचानक म्हणाला. “उद्या माझे आईवडील डिव्होर्स फाईल करतायत. तीस वर्षांच्या मॅरीड लाईफनंतर आता ते एकमेकांसोबत राहू शकत नाहीत”
“आय ऍम सॉरी टू हीअर.” काहीतरी बोलायचं म्ह्णून ती म्हणाली.
“म्हणून मला चार पाच दिवस लोकांसमोर यायचं नाहीये. उद्या दुपारी अकरानंतर न्युज येईल. जो तो मला यासंदर्भात विचारेल म्हणून....”
“इट्स ओके, सर” ती म्हणाली. “मला हे माहित नव्हतं पण आता उद्याचेच काय तुम्ही म्हणाल तिथवर सगळे इव्हेंट्स, पब्लिक ऍपीअरन्सेस मी कॅन्सल करेन. तुमच्या पीआर टीमसोबत बोलून घेईन. वी विल स्टार्ट वर्किंग ऑन इट” इतक्या महत्त्वाच्या गोष्टीवरदेखील तिची तितकीच कोरडी प्रतिक्रिया पाहून त्याला गंमत वाटली.
“फार नुकसान होइल का गं?” सिगरेट पेटवत त्यानं विचारलं.
“त्याची चिंता तुम्ही कशाला करताय? झालेलं नुकसान भरून काढायची जबाबदारी माझी. पर्सनली तुम्हाला काय त्रास होत असेल तो तर मी इमॅजिनही...”
“व्हॉट त्रास? या डिव्होर्सच्या बातमीचा!!! मला गेले वर्षभर माहित आहे. त्याहीआधीपासून घरात भांडणं चालू आहेतच. इन फॅक्ट, इतके दिवस आम्ही एकत्र होतो त्याचं कारण तू आहेस हे वाक्य मी इतक्या वेळा ऐकलंय की बास. एकदा तर सांगितलंसुद्धा इतका मी जड झालो असेन तर उचला मला आणि बाल्कनीमधून फेकून द्या. म्हणजे मी मरायला मोकळा आणि तुम्ही तुमचं आयुष्य जगायला मोकळे. नऊ दहा वर्षांचा असेन मी. साले. लग्न कशाला करतात हे लोकं, निभवायचंच नसेल तर.” तो चिडून एकटाच बोलत असल्यासारखा म्हणाला. ती काही न सुचून नुसती ऐकत राहिली. इतक्या दिवसांत पहिल्यांदा गौरव स्वत:च्या खाजगी आयुष्याबद्दल असं काही बोलत होता. “एनीवेज, आता त्यांनी डीसीजन घेतलाय, लीगली डिव्होर्स घ्यायचा, सो लेट इट बी.”
आभा शांतपणे बसून ऐकत होती. “व्हॉट आर यु थिंकिंग?” गौरवने विचारलं.
“नाही, तुम्ही सांगत होता तेच ऐकत होते....”
“कमॉन, मनातल्या मनात या बातमीचा, स्कॅण्डलचा माझ्या ब्रॅन्ड इमेजवर किती फरक पडेल याचं कॅलक्युलेशन्स करत नव्हतीस?” त्यानं सरळ विचारलं.
“नाही, सर.”
“खोटं बोलू नकोस. खरं सांग!”
“सर, तो विचार मनात एकदा येऊन गेलाय. पण काही झालं तरी ही बातमी तुमच्या फायद्यामध्येच येईल. मला तुमचे आईवडील घटस्फोट का घेत आहेत ते माहित नाही. पण तुमची एकंदर ट्वीन्स आणि कॉलेजकिडसमध्ये असणारी लोकप्रियता या बातमीमुळे अजून वाढेल यात मला शंका नाही. यु आर मोर व्ह्लनरेबल. पण आता याक्षणी तो विचार करायची अथवा त्याबद्दल बोलायची गरज नाही. ऑब्व्हियसली या सर्वांमुळे तुम्ही खूप दुखावले आहात. तुम्ही स्वत:ला सावरा. एकदा सर्व सुरळीत झालं की मग आपण नंतरचा विचार करू....” ती किंचित थांबली आणि मग म्हणाली, “तुम्हाला अजून एक सांगू? थोडंसं आगाऊपणाचं वाटेल पण....” तिनं त्याच्याकडं पाहिलं. त्यानं हातातली सिगरेट ऍशट्रेमध्ये विझवत तिला पुढं बोलायचा इशारा केला.
“सर, नेक्स्ट टाईम, असं काही असेल तर मला सांगत जा. तुमच्या आणि सायमाच्या रिलेशनशिप स्टेटसबद्दल मला काहीच माहिती नव्हतं, आय थॉट यु आर स्टिल टूगेदर. जर मला आधीच सांगितलं असतं तर मी अगदीच गरज असेल तर तुम्हाला एका स्टेजवर आणेन. जिथं शक्य असेल तिथं अव्हॉइड करेन. पण जर मला माहितच नसेल तर... गूफ अप्स होत राहतील. माझ्याकडून कुठलीही तुमची वैयक्तिक गोष्ट मीडीया लिक होणार नाही याची मी तुम्हाला खात्री देते. तुमच्या पब्लिक लाईफपेक्षाही तुम्हाला पर्सनल स्पेस मिळणं फार गरजेचं आहे.. एक स्टार म्हणून नवे तर एक व्यक्ती म्हणून तर नक्कीच. तुम्ही जिथं अनकंफर्टेबल असाल तर नक्की सांगा. आफ़्टर ऑल आय वर्क फॉर यु. नॉट फॉर अदर कंपनीज.”
“थॅंक्स. मी यापुढं हे कायम लक्षात ठेवेन” तो हसत म्हणाला.
ती परत उठली आणि दारापर्यंत गेली.
“आभा, जितक्या असोशीनं तू माझं पब्लिक लाईफ सांभाळतेस तितक्याच असोशीनं माझं प्रायव्हेट लाईफ सांभाळशील? माझी होशील? आय लव्ह यु आभा!!!”
ती दरवाज्याजवळ थबकली. “सर, काही म्हणालात?” तिनं मागे वळून विचारलं.
“नो, नथिंग!!” तो म्हणाला. ती रूमच्या बाहेर निघून गेल्यावर मात्र कितीतरीवेळ चरफडत राहिला. “व्हॉट्स रॉंग विथ यु गौरव? प्रायवेट लाईफ सांभाळशील? वर्स्ट प्रपोज लाईन एवर नशीब तिनं ऐकलं नाही” तो स्वत:लाच शिव्या घालत राहिला.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
हर्षू अरमानला एकच गोष्ट सांगून सांगून थकली होती पण त्याला ते पटतच नव्हतं. “हर्षू, जर माझा गैरसमज झालाय तर तो नक्की कसा झालाय ते सांगशील? मी तुझ्यावर कसलाही दोषारोप करत नाही. पण मला त्या मुलानं फोन केला होता... त्याचा नक्की अर्थ काय आहे?”
“सिम्पल अर्थ आहे. तो माझ्यावर लाईन मारतो, पण मी तुझ्यासोबत असल्यानं... त्याला आपलं रिलेशनशिप तोडायचं आहे, इतक्कुसंही तुला कळत नाही का? तो फोनवर नक्की काय म्हणाला ते जरा सांगशील का?”
हर्षू त्याच्या खांद्यावर हात ठेवून त्याला समजावत असल्यासारखी म्हणाली. “हे बघ, आजवर तुझ्याशी कधीही काहीही खोटं बोललेली नाही”
हर्षूच्या या वाक्याबरोबर कुठूनतरी खिदळत हसल्याचा आवाज आला. अरमान आणि हर्षूनं त्या आवाजाकडे वळून पाहिलं. गार्डनमधे सगळ्यांत मोठं जे आंब्याचं झाड होतं, त्याच्याजवळ आभा बसलेली होती.
“आभा,तू इथं कधी आलीस?” हर्षूनं चिडून विचारलं. “मी आणि अरमान इथं बोलत असताना चोरून ऐकायला आमच्या पाठून आलीस?”
सिगरेटची राख तिनं हलक्या हातानं झटकली. दुसर्‍या हातातलं पुस्तक ठेवलं आणि बसल्या जागेवरून ती सावकाश उठली. “हर्ष, मी सकाळी साडेदहा वाजल्यापासून इथंच बसलीये. पुस्तक वाचत. रोज या वेळेला इथंच असते. तुमचं बोलणं ऐकायला वगैरे अजिबात आले नव्हते.. इतक्या दुपारी इथं आलात, मी इथं बसलेली तुम्हाला दिसले नाही इज नॉट माय मिस्टेक. म्हटलं चला, लवबर्ड्स आलेत म्हणजे काहीतरी लाईव्ह पॉर्न बघायला मिळेल.... तर कसलं काय.. तुमची भांडणंच चालू झाली. जान दो, थोडावेळ भांडतील आणि निघून जातील.. पण सालं तुमचं एकच एक रट चालूच!! ऐकून ऐकून मला कंटाळा आला, साला तुम्हाला गेला तासभर भांडून आला नाय.. तुझा गैरसमज झाला, तू मला खरं सांग, तुझा गैरसमज झाला, तू मला खरं सांग. इतक्यांदा बोलाय ऐवजी सरळ कॉपी पेस्ट इतकंच का म्हणत बसत नाही?”
“आभा, हा आमचा पर्सनल मामला आहे..” अरमान पहिल्यांदाच काहीतरी म्हणाला. “प्लीज इथून जा”
“का? तुझ्या मारवाडी बापानं बंगल्यासोबत हे गार्डन पण विकत घेतलंय? मी आधीपासून इथं आलेय, तसंही दिवसभर मी इथंच असते. खोटं वाटलं तर सोसायटीत कुणालाही विचार. आजकाल आभा इथं चरस पित असते म्हणून बायका त्यांची पोरं खेळायला गार्डनमध्ये पाठवत नाहीत... इथं वहीवाटीचा हक्क माझा आहे. कॉलेजमधून सुट्टीसाठी दहापंधरा दिवस येऊन इथं अधिकार गाजवायचे नाहीत..” आभा दोघांच्या अगदी समोर येऊन उभी राहत म्हणाली. “आणि मामला जर इतकाच पर्सनल असेल तर आपापल्या बेडरूममध्ये राहून सोडवायचा, असा सार्वजनिक बागेमधे येऊन नाही”
“चल रे अरमान, आपण माझ्या घरी जाऊन बोलूया, इथं ही बया काय बोलेल आणि काय वागेल त्याचा काही भरवसा नाही” हर्षू हलकेच अरमानच्या कानात पुटपुटली. “शी इज रीअली ऍडिक्ट”
“ओ हर्षदाताई इंजीनीअर!” आभाचा खणखणीत आवाज आला, “इतके पण वाईट दिवस आले नाहीत. अजूनतरी “व्यसनी” या लेबलपर्यंत पोचलेले नाही. अर्थात तुझी अशीच कृपा राहिली तर पोचेनसुद्धा. बट आय ऍम जस्ट ऑकेजनल युजर. तसंही माझ्या भानगडीत पडण्याआधी स्वत:च्या भानगडी निस्तरा की. काय गंमत करून ठेवलीत? त्या प्रसाद वेलणकर पोरानं अरमानला फोन केला? कशासाठी? इट्स व्हेरी इंटरेस्टिंग!”अरमान आभाकडे मघापासून बघत होता. दोन वर्षांपूर्वी त्याला “माझी अजिबात काळजी करू नको” म्हणून डोळ्यांत पाणी आणणारी आभा ही नव्हतीच. खोचक कडवट बोलणारी, हर्षूकडे अतितिरस्कारानं बघणारी ही आभा.
“आभा, मी परत एकदा सांगते,हा आमचा पर्सनल मामला आहे, त्यात तू मध्ये पडायची गरज नाही!” हर्षू थडाथडा म्हणाली.
“रीअली?” हार्षूच्या चिडक्या आवाजाला तितक्याच शांतपणे उत्तर देत आभा म्हणाली. “तू इतके दिवस माझ्या पर्सनल मामल्यामध्ये टांग घालून ठेवलीस ती आधी काढ ना.... माझ्याविरूद्ध अख्ख्या सोसायटीभर तू आणि तुझी आई जे बडबडत असता..”
“आभा, प्लीज!” अरमान मध्येच म्हणाला. “खरंच बास कर. आय रीक्वेस्ट यु, प्लीज. तुला जे काही म्हणाबोलायचं आहे ते मला किंवा हर्षूला, आईवडलांना यात आणायची गरज नाही!”
“ओके, सॉरी.” ती म्हणाली, पण तरी तिची गुर्मी मात्र तीच राहिली. “मला वाटलं होतं आजच्या दिवसाभरामधली ब्रेकिंग न्युज म्हणजे गौरव खन्नाच्या आईवडलांचा डिव्होर्स असेल, पण त्याहून ब्रेकिंग न्युज इथं चालू आहे. सीरीयसली हर्षू!!!! अरमानसारखा बॉयफ्रेण्ड असताना अजून एक भानगड?? प्रसाद वेलणकरच आहे ना त्याचं नाव. तुझ्याच क्लासमध्ये आहे ना? अरमानला त्याच्याबद्दल तू काहीच सांगितलं नाहीस? ये तो साला गंगा जमना सरस्वती हो गया”
“अरमान, तिचं काहीच ऐकू नकोस. चक्क खोटं बोलतेय. तिला प्रसादबद्दल कसं समजलं मला माहित नाही... पण माझ्यावर इतका तरी विश्वास ठेव.. आभा तुला सर्व खोटं सांगतेय. तिला काहीही माहित नाही, मनाला वाट्टेल ते बडबडतेय” हर्षू अरमानला विनवत म्हणाली.
आभा परत एकदा मोठ्यानं हसली. हर्षूचा संतापानं होणारा त्रागा बघून तिला अजूनच गंमत वाटली. “मला फक्त एवढंच सांगायचंय़, अरमान, हर्षू खरं बोलतेय. तिचं त्या प्रसादबरोबर कसलंही अफेअर नाही. त्या कसल्या तुमच्या इंजीनीररिंगच्या चित्रांमध्ये तो हिला मदत करतोय, बाकी काहीही भानगड नाहीये” तिचं हे वाक्य ऐकून हर्षू गडबडली. इतकं बोलून आभा मागे वळाली. दोन पावलं चालत गार्डच्या गेटकडे निघालीच होती, तितक्यात झटक्याने ती मागे वळाली आणि मघासच्या कुजकट आवाजात हर्षूला म्हणाली, “बट ऑफकोर्स, मी सर्व खोटं सांगतेय, मला काहीही माहित नाही, मनाला वाट्टॆ ते बडबडतेय, असं आताच हर्षू म्हणाली. आता दोन मुली आहेत. दोघी तुला काहीतरी सांगताहेत. एक खरं बोलतेय, आणि एक खोटं. कोण खरं आणि कोण खोटं याचा निर्णय तुला घेणं फारसं अवघड नसावं”
“आभा, काय चालवलं आहेस?” अरमान अचानक तिचा हात पकडून म्हणाला. “काय बोलतेस तुला तरी समजतंय?” आभानं त्याचा हात झिडकारला. “अरमान, आय नो इट व्हेरी वेल, की प्रसाद नावाच्या अत्यंत हुशार आणि सीन्सीअर मुलाला हर्षू खुळावतेय. अफ़ेअर वगैरे काही नाही, पण ऍट द सेम टाईम हर्षूनं त्या मुलाला तुझ्याबद्दल म्हणजे आधीच बॉयफ्रेण्ड असल्याबद्दल काही सांगितलेलं नाही..”
“हे सर्व तुला कसं माहित?” हर्षूनं विचारलं.
“तुझ्या वर्गामध्ये एक मुलगी आहे, अश्विनी सुर्वे, तिचा मोठा भाऊ आशय सुर्वे आमच्या ग्रूपमध्ये आहे. आमचा ग्रूप म्हणजे आम्ही जे तथाकथित वाया गेलेली कार्टी वगैरे आहोत ते सगळे. पण या अश्विनी सुर्वी कडून मला हर्षदाच्या वर्गामध्ये नक्की काय चालू असतं ते पुरेपूर माहिती मिळते. सो प्रसाद वेलणकर हर्षूवर लाईन मारतो, हर्षू त्याचा गैरसमज होइल इथवर त्याला लाईन देते, आणि स्व्त:चा सगळा होमवर्क त्याच्याकडून फिनिश करवून घेते, आय मीन, दिस इज क्लासिक, एकेकाळी “तू माझ्झ्ही बेस्ट फ्रेण्ड ना गं आभू” म्हणत माझ्याकडूनही तेच करवून घ्यायची. त्यामुळे त्या वेलणकरला माझ्याकडून पूर्ण सहानुभूती आहे”
“हे तू का सांगतेस?” हर्षूनं विचारलं. “माझ्यात आणि अरमानमध्ये तुला भांडणं लावायची आहेत?”
“सॉरी, पण मी इथं येण्याआधीपासूनच तुमची भांड्णं चालू आहेत... आणि आता मी जे सांगतेय”
“बस्स!!” अरमान अचानक ओरडला. “बस्स्स झालंय आभा. हर्षूच्या आणि माझ्यामध्ये जे काही आहे ते आम्ही बघून घेऊ. पण तू? का अशी वागतेस? किती वेळा समजावू.... आरश्यात पाहिलंस कधी? ओळखतेस तरी स्वत:ला? हाऊ यु हॅव्ह चेंज्ड”
“अरमान, मी तुला मघासपासून सांगतेय की..” हर्षूनं मध्येच बोलायचा प्रयत्न केला. अरमाननं आभाशी इतक्या सलगीनं समजावत बोलणं तिला अजिबात आवडलेलं नव्हतं.
“मला आता या क्षणाला दोघींकडून काहीही समजावून घ्यायचंच नाहीये.” अरमान संतापून ओरडला. “हर्षू, मला नक्की काय चालू आहे ते स्पष्ट सांग, आय ऍम रेडी फ़ॉर ब्रेकप. तसंही या रिलेशनशिपमध्ये इतके प्रॉब्लेम्स आणि इगो इशूज आहेत की मी आता फेडप झालोय. सो टेल मी क्लीअरली, आणि आभा, कुणाच्याही पर्सनल गोष्टींमध्ये लक्ष घालू नकोस. माझा फुकटचा सल्ला, आधी स्वत:चं आयुष्य किती मेस्डअप आहे ते बघ” इतकं बोलून अरमान ताडताड तिथून निघून गेला. हर्षू पाठीमागून अरमान अरमान ओरडत राहिली, खरं तर तिला अरमानच्या मागोमाग धावत जायचं होतं, पण आभानं तिचा डावं मनगट घट्ट धरून ठेवलं होतं, एका हातानं ते सोडवायचा तिचा प्रयत्न चालू होता, “अरमान ऐक तरी प्लीज अरमान, मला बोलू देत” ती ओरडत राहिली. पण आभानं तिचा हात सोडला नाही.
अरमान त्याच्या बंगल्याच्या गेटमधून आत गेला, त्याबरोबर आभानं हर्षूचा हात सोडला. हर्षूनं खाच्च्करून आभाला एक कानाखाली मारली. “हरामखोर, काय गरज होती मध्ये बोलायची?” हर्षू जोरात किंचाळली.
“नशीब समज, मी अरमानला त्याच प्रसादसोबत तू तीन दिवस “फिरायला” म्हणून महाबळॆश्वरला गेली होतीस हे सांगितलं नाही... सांगू? आं? सांगू काय?” आभाचा आवाज अजूनही तितकाच शांत होता.
“आय जस्ट न्यु इट,” हर्षू परत ओरडली. “तू अजून अरमानला...”
“येस्स, आय स्टिल लव्ह हिम. मी ही गोष्ट तुला नववीमध्ये असताना सांगितली होती. किती वर्षं झालीत? तरी आय स्टिल लव्ह हिम..”
“ओह, म्ह्णून तू आमच्या दोघांचा ब्रेकप होण्यासाठी इतकं सर्व करतेस?”
“हर्षू, मला जर तुझं आणि अरमानचं रिलेशनशिप तोडायचंच असेल तर त्यासाठी मला पाच मिनीटंही लागणार नाहीत. पण मला तसलं काहीही करायचं नाहीये. तुझ्याइतकी खालच्या लेव्हलला मी उतरू शकत नाही. पण एक लक्षात ठेव, ज्याक्षणी अरमानचं आणि तुझं नातं संपेल त्यानंतर नाही अरमानला माझ्यापाठी लावला तर नावाची आभा नाही. त्या दिवशी तुला येऊन स्वत:हून सांगेन, इट्स ऑफिशीअल, अरमान माझा झाला. तो दिवस यायला नको हवा असेल तर हे आता सगळे नखरे चालू आहेत ते बंद कर. अरमान हातून निघाला तर परत मिळणार नाही.”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
दरवाज्यावरची बेल ती संतापून वाजवत राहिली. जवळ जवळ पाच मिनिटांनी दरवाजा उघडला. आधी तिला वाटलं बन्नी किंवा अजून एखादा नोकर दार उघडेल. पण समोर चक्क गौरव उभा होता.
“आभा, इथं कशी काय?” त्यानं आश्च्चर्यानं विचारलं. “हा पत्ता कुणी दिला?”
“तुमच्या वडलांनी. गेले चार दिवस मी रोज तुमच्या घरी जातेय. फक्त एकदा तुम्हाला भेटायचं होतं, पण वारंवार मला फक्त इतकंच उत्तर मिळतंय की तुम्ही मला भेटणार नाही. शेवटी काल माझ्यावर दया दाखवून आशिषसरांनी मला तुमच्या या फ्लॅटबद्दल सांगितलं, मी फोन केला तर तुम्ही माझा फोन घेतासुद्धा नाहीये. का?”
“आत ये,” तो दरवाज्यामधून बाजूला सरकत म्हणाला, “या बिल्डिंगमध्ये मी राहतोय हे कुणाला माहित नाही. ही माझी लपून बसायची जागा आहे.”
आभा आतमध्ये आली. हा फ़्लॅट एका सुपरस्टारचा आहे, असं कुणाला सांगूनही खरं वाटलं नसतं इतका साधा होता. प्लास्टिकच्या दोन तीन खुर्च्या, आणि एक साधं लाकडी टेबल इतकंच फर्निचर. नाही म्हणायला भिंतीवर एक मोठा टीव्ही लावलेला होता.
आभानं आत आल्यावर हातातलं प्रिंट आऊटचं बाड गौरवच्या हातात दिलं. “हे काय??” त्यानं विचारलं.
“माझी गेल्या अडीच वर्षांची मेहनत. सर, प्लीज एकदा हे सर्व वचून बघा.तुम्ही अडीच वर्षापूर्वी केवळ एक हिट फिल्म्स देणारे अभिनेते होता, तुम्हाला मार्केटमध्ये ब्रॅण्ड मिडास मी बनवलंय. निव्वळ मी एकटीनं, तुमची प्रत्येक छोट्यातली छोटी इच्छा पूर्ण करत, तुमचे सगळे उलट सुलट नखरे सहन करत, रात्रंदिवस एक करत मी काम केलंय... प्लीज हे सगळे रिपोर्ट एकदा वाचून बघा आणि मग मला सांगा...
त्यानं हातातले ते प्रिंट आऊट टेबलवर ठेवले. “आभा, तू माझ्यासाठी किती काय केलंस त्याच्यासाठी मला या असल्या कागदांची गरज नाही... आय नो इट वेरी वेल...”
“मग का?” पहिल्यांदा आभा संतापानं बोलली. “का? तुम्ही असं मेल पाठ्वलंय? माझ्या एजन्सीला तुम्ही कळवलंय की तुम्ही आमच्यासोबत काम करणं थांबवता, बीकॉज यु हॅड सम पर्सनल इशुज विथ मी. मी असं नक्की काय केलंय ते तरी मला कळू देत... गेले आठ दिवस तुम्हाला फोन करतेय. बन्नीला फोन करतेय. तुमच्या घरी जातेय.... गौरव, इतक्या फिल्मी दिखाऊ लोकांमध्ये मला कायम असं वाटलं की तुम्ही फार सच्चे आहात. पण तुम्हीही तसेच... खोटारडे!” बोलताना अचानक तिच्या डोळ्यांतून पाणी आलं “डू यु रीअलाईज... मला एजन्सीनं शो कॉज नोटीस दिली आहे. सगळ्यांत महत्त्वाचा क्लायंट सोडून का गेला... आणि मला कारणं माहितच नाहीत. आय डोण्ट नो... तुम्ही असं का केलंत? जर माझ्या कामाबद्दल तुम्ही समाधानी नव्हता, तर एजन्सीनं अधिक अनुभवी कुणीतरी तुम्हाला दिलं असतं... पण हे असं करून...” ती रडायला लागली.
त्यानं दोन पावलं पुढं येऊन तिचे डोळे पुसले. तिला हाताशी धरून एका खुर्चीवर बसवलं. “आय ऍम सॉरी आभा, आय ऍम रीअली सॉरी. त्या दिवशी मी तुझ्या एजन्सीला मेल पाठवून कॉन्ट्रॅक्ट रद्द करायला सांगितलं हे खरं आहे. पण माझ्या त्या वाक्यामुळं असा अर्थ घेतला जाईल हे लक्षात आलं नाही. सॉरी. मी उद्या कृष्णनला फोन करेन आणि यात तुझी काहीच चूक नाही हे सांगेन”
“पण मुळात तुम्ही असं केलंतच का? माझ्या कामामध्ये तुम्हाला काय चूक वाटलं? काय चुकलं?” तिनं विचारलं.
तो स्वत:शीच हसला. “सॉरी म्हटलं ना, तुझ्या कामाचा इश्यु कधीच नव्हता, माझा काहीतरी पर्सनल... एनीवेज, लेट्स नॉट टॉक अबाऊट इट.”
“काय झालंय ते तरी मला कळेल? तुम्ही गेले पंधरा दिवस गायब आहात. कुठे आहात कुणालाच माहित नाही. बन्नी तर माझ्याशी नीट बोलतच नाही. तुमचे सगळे इव्हेंट्स आणि शोज कॅन्सल इतकंच समजतंय... तुम्ही इतके का बदललाय? खूप दमल्यासारखे दिसताय. काही मोठा इशु आहे का?” तिनं काळजीनं विचारलं.
तो काहीच बोलला नाही. तिनं टेबलावर ठेवलेले कागद उचलले. “मला माहित आहे, तुमच्य पर्सनल लाईफबद्दल विचारायचा काहीच संबंध नाही.. तरीही...”
“प्लीज विचार!” तिच्यासमोरच्या खुर्चीवर बसत तो म्हणाला. “प्लीज, आभा! एकदा... केवळ एकदा विचार. माझ्या पर्सनल लाईफबद्दल. सुपरस्टार गौरव खन्नाच्या ईव्हेंट्सबद्द्दल आणि शोज आणि जाहिरातींबद्दल नाही.. तर या हाडामांसाच्या गौरव खन्नाच्या आयुष्याबद्दल विचार. मला फक्त एकदाच विचार की मी इथं येऊन का राहतोय. ऍक्युट डिप्रेशनची शक्यता असतानासुद्धा मी इथं राहतोय. माझे आईवडील कधी नव्हे ते माझी चिंता करतायत. माझा कुठल्याही क्षणी नर्वस ब्रेकडाऊन होइल हे असं सगळं का झालं ते विचार..” बोलता बोलता त्यानं तिचा हात धरला. “गेल्या आठ दिवसांमध्ये आत्महत्येचा मी किती वेळा विचार केलाय ते विचार”
“गौरव, हे तुम्ही असं का बोलताय? एवढं डिप्रेस होण्यासारखं काय घड्लंय?”
“लव्ह! प्रेम! इश्क” तो सावकाश म्हणाला. “आम्ही पिक्चरवाल्यांनी या शब्दांचा बाजार मांडलाय. पैशाला पासरीसारखे हे शब्द इकडून तिकडे वापरत असतो. पण प्रत्यक्षात... आभा, आय लव्ह यु.”
“काय?” आभा अचानक उठून उभी राहिली. “हे तुम्ही काय बोलताय. तुम्हाला तरी कळतंय?”
“कळत असतं तर इतक्या दिवसांत बोललो नस्तो का? वर्षभरापासून तुला सांगायचंय. नक्की कधी आवडायला लागलीस मलाही माहित नाही. पण हळूहळू मला माझी लाईफ पार्टनर म्हणून तूच दिसायला लागलीस. पण तुला सांगायची हिंमत मात्र कधीह्च आली नाही.... आणि मी काही सांगायआधीच तू....”
“गौरव, आय ऍम मॅरीड!”
“माहित आहे. तू लग्न केलंस, मी तुझ्या दृष्टीनं कायम एक प्रोफेशनल कमिटमेंट इतकाच होतो. माझ्या स्वप्नांमध्ये केवळ तू आणि तूच असताना तुझ्या आयुष्यात मात्र गौरव खन्ना एक सेलीब्रीटी इतकंच नातं राहिलं.... आभा मी गेले पंधरा दिवस याच सत्याचा सामना करायचा प्रयत्न करतोय. आभा आता आपली राहिली नाही. यापुढेही कधी होणार नाही. तिनं तिच्या आयुष्याचा जोडीदार निवडला. अरेंज मॅरेज... ज्याला ती आयुष्यात एकदाही भेटली नव्हती अशी व्यक्ती... तो तिचा नवरा बनू शकतो. पण मी... गेली अडीच वर्षं तिच्यासोबत आहे. दिवस रात्र, महिने, वर्षं... पण तरी मी तिचा कुणीही नाही... नाही सहन होत आभा. हे मला आता सहन होत नाहिये”
ती किंचित घुटमळली. “सॉरी, गौरव...”
“आभा, जर आता याक्षणी मी मनात आणलं ना, तर काहीही करून तुला मिळवू शकेन. तसे विचार माझ्या मनात आलेच नाहीत असं नाही. चिक्कार पैसा आहे, पॉवर आहे, वशीला आहे. तुला आणि तुझ्या नवर्‍याला दूरच करायचं म्हटलं तर फारसं कठीण नाही” तिनं घाबरून त्याच्याकडं पाहिलं. “पण तो प्रत्येक रस्ता फक्त आभाला माझ्यापर्यंत घेऊन येतो, आभाला माझ्यापर्यंत पोचवत नाही, तिला “माझी” करत नाही. म्हणून मी तुझ्याबरोबर काम न करायचं ठरवलंय. म्हणून मी तुझी एजन्सीच सोडली. कसं शक्य तरी आहे? तू आजूबाजूलाच अस्ताना मी स्वत:ला समजावणं...”
“मी तुमच्यापासून दूर जायला हवी...”
“किंवा माझ्या खूप जवळ यायला हवीस..” तो किंचित पुढं येऊन म्हणाला. “आभा, इतक्या वर्षांत हिंमत झाली नाही... आज विचारतोय. माझ्यासोबत येशील? माझी होशील? जगातलं प्रत्येक सुख, प्रत्येक हौसमौज तुझ्या पायाशी आणून टाकेन. कधीही कसलीही कमी पडू देणार नाही.. आणि फक्त पैशाचं बोलत नाही. प्रत्येक क्षण तुझ्यावर इतकंच किंबहुना याहून जास्त प्रेम करत राहीन. आजवर मी कधीच हरलो नाहिये. अता या प्रेमात पण मला जिंकू दे. माझा हात धरून चल.”
“आलोक... माझा नवरा”
“ही कॅन अंडरस्टॅण्ड. ही हॅज टू. आपण दोघं एकमेकांसाठी बनलो आहोत. तू माझ्यासाठी बनली आहेस.. आलोकबरोबर तुझं लग्न हे केवळ घरचे म्हणाले म्हनून झालंय. आय नो, मी माहिती काढलीये. तुझं त्याच्यावर किंवा त्याचं तुझ्यावर प्रेम नाही. मी करतो तितकं तर नक्कीच नाही.. प्लीज आभा! एकदा हो म्हण. पुढची सर्व जबाबदारी माझी. तू फक्त हो म्हण!!!”
(क्रमश: )
No comments:
Post a Comment